“თუ “ოცნება” პოლიტიკურ რეპრესიებს გააგრძელებს, ვითარება მეტი რადიკალიზაციისკენ წავა და მაისისთვის შესაძლოა ისეთი ვითარება იყოს, რუსული დელეგაცია და მათი პროვოკაციები კი არა, ევროსაბჭოს მინისტერიალის ჩატარებაც საეჭვო გახდეს. ირაკლი ოქრუაშვილი და გიგი უგულავა უკვე ციხეში არიან, ნიკა მელიას საქმეს მარტში განიხილავენ, მამუკა ხაზარაძე და ბადრი ჯაფარიძე თითქმის ყოველდღე სასამართლოში არიან, დაპატიმრების საფრთხე ემუქრება მედიის მფლობელებსაც. თუ ეს პროცესი შეუქცევადი გახდება, საგარეო მიმართულებითაც შეგვექმნება პრობლემები. საბოლოოდ შესაძლებელია ქვეყნის ორიენტაციის საკითხიც დადგეს. დღეს ხელისუფლება დასავლური ღირებულებების პატივისცემაზე მხოლოდ ლაპარაკობს, რეალურად კი არაფერს აკეთებს. სიმართლე ითქვას, მთელი ოცდაათი წლის განმავლობაში ჩვენი ხელისუფლებები დასავლურ ღირებულებებზე მხოლოდ მაღალი ტრიბუნებიდან აკეთებდნენ განცხადებებს, სინამდვილეში კი არც ერთ მათგანს არაფერი გაუკეთებია დემოკრატიული ინსტიტუტების ჩამოყალიბებისთვის”, - აღნიშნავს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას ვახტანგ ძაბირაძე.

“ვის სჯერა “ოცნების” სულელური თავის მართლების? ის, რომ კაცი ერთი დანაშაულისთვის ორჯერ გაასამართლეს, თანაც ბრალმდებელი და მოსამართლე ერთი პირი იყო, ეს ცალკე განსჯის საკითხია. უგულავას დაპატიმრებას პოლიტიკური სარჩული აქვს. მე სამი ვერსია მაქვს, მათ შორის ერთ-ერთია ხელისუფლების სურვილი, მოხდეს მოვლენების რადიკალიზაცია, რომ პოლიტიკურ სივრცეში არ გაჩნდეს მესამე ძალა და თამაში ორ ფრთას შორის გაგრძელდეს. მეორე - “ოცნებას” უნდა მერყევ ელემენტებში (როგორც საკუთარ, ისე ოპონენტების მხარდამჭერებში) შიში დათესოს და ამით ძალაუფლება შეინარჩუნოს. თუმცა, არც იმას გამოვრიცხავ, ივანიშვილს პოლიტიკიდან წასვლა უნდოდეს, მაგრამ გარანტიებით. გარანტიებს კი მაშინ მისცემენ, თუ დაინახავენ, რომ მის პოლიტიკაში დარჩენას უბედურება მოჰყვება. ასე არია სიტუაცია შევარდნაძემაც და საბოლოოდ რუსეთისგანაც გარანტია მიიღო და ამერიკისგანაც. სააკაშვილმაც ორივე მხრიდან მიიღო გარანტიები, მაგრამ მხოლოდ ამერიკა გამოჩნდა. მაშინ ისეთი ვითარება იყო, რუსეთი ვერ გამოჩნდებოდა. ახლა არ ვიცი, რა ვითარებაა, ვისგან ელოდება ივანიშვილი გარანტიებს - რუსეთისგან, ამერიკისგან თუ ორივესგან. მაქვს მესამე ვერსიაც - ივანიშვილის საბოლოო მიზანი სამოქალაქო დაპირისპირებაა, ჩვენს ქვეყანაში კი სამოქალაქო დაპირისპირება ვის აწყობს, ყველამ იცის”, - დაასკვნის რესპონდენტი.

“ერთია სოლიდარობის გამოცხადება უგულავასთვის და მეორე - სწორი პოლიტიკური გადაწყვეტილება. რთულ პოზიციაშია როგორც “ლელო”, ისე ყველა ის პარტია, რომელთა დევიზია არც “ოცნება”, არც “ნაციონალები”. თუ ეს მესამე სექტორი ელექტორატით გაძლიერდება, მაშინ სამოქალაქო დაპირისპირება გამორიცხულია. თუ მხოლოდ ორი ჯგუფი დარჩება “ქართული ოცნებისა” და გაერთიანებული ოპოზიციის სახით, მაშინ მათი მართვა გარედანაც და შიგნიდანაც ძალიან ადვილი იქნება. ასე რომ, მესამე სექტორის ჩამოყალიბება არც “ოცნებას” აძლევს ხელს და არც “ნაციონალებს”. “ლელომ” თავის გზაზე უნდა იფიქროს”, - დასძენს ძაბირაძე და შეკითხვაზე - “რამდენად რეალურია გიორგი კვირიკაშვილისა და გიორგი მარგველაშვილის პოლიტიკაში დაბრუნება?” - პასუხობს:

“კვირიკაშვილსა და მარგველაშვილთან ერთად ყოფილი თავდაცვის მინისტრი, ირაკლი ალასანიაც რომ დაბრუნებულიყო და ერთი პარტია შეექმნათ, პოლიტიკური სპექტრის გაჯანსაღებისთვის იდეალური ვარიანტი იქნებოდა. თუმცა, ალასანია მტკიცე უარზეა. რაც შეეხება მარგველაშვილსა და კვირიკაშვილს, მათ არც ცალ-ცალკე და არც ერთად საკმარისი პოლიტიკური კაპიტალი არა აქვთ, რომ ძლიერი პოლიტიკური ორგანიზაცია შექმნან. თუმცა, თუ ორივე “ლელოში” გაწევრდება, საინტერესო სურათს მივიღებთ - ერთ პოლიტიკურ გაერთიანებაში იქნება დღევანდელი ხელისუფლების სამი ყოფილი უმაღლესი თანამდებობის პირი - პრეზიდენტი, პრემიერი და პარლამენტის თავმჯდომარე. ეს კონფიგურაცია “ლელოს” მესამე ცენტრისტულ ძალად ჩამოყალიბების შესაძლებლობას მისცემს”.