"მოცემულობა ასეთია: საქართველოს არ აქვს არც დიდი ტერიტორია, არც წიაღისეულის დიდი მარაგი და არც მრავალრიცხოვანი მოსახლეობა. ყველაზე ცუდი ის არის, რომ ეს მოსახლეობა არ გამოირჩევა ფუნდამენტური განათლებით და დიდი მუყაითობით. სამაგიეროდ აქვს უზომო ამბიციები. ყველას უფროსობა უნდა და ამიტომაც მოსახლეობა დაყოფილია თემებად, კლანებად, საძმოებად, ოჯახებად და ათასგვარ, წვრილ-წვრილი ინტერესების მქონე ჯგუფებად. ყველა ამ ჯგუფს თავისი ლიდერი ჰყავს.

ამ ჭრელი მასის მოთხოვნების დაკმაყოფილება არც ისე რთული უნდა იყოს. თავისნაირად ჭრელი პარლამენტი, სადაც სხვადასხვა ჯგუფები საკუთარ ინტერესებს პოლიტიკურად დაიცავენ. ამ ჭრელა-ჭრულა პარტიებიდან ქმედითუნარიანი ხალხი გამოირჩევა და სამინისტროებს ჩაიბარებს. საფინანსო ბაზარზეც მონოპოლია მოისპობა. ძალოვნები და სამართალდამცავები აღარავის პოლიტიკურ ნებას შეასრულებენ. ინტერესები გადალაგდება და დამშვიდდება ქვეყანა. 
ყველაფერს ღუპავს პარლამენტში და საზოგადოდ ქვეყანაში, ერთი პოლიტიკური ჯგუფის სრული დომინაცია. ღორობა ყუპავს ამ ქვეყანას."- წერს მამუკა გამყრელიძე.