გთა­ვა­ზობთ გუ­რან­და გა­ბუ­ნი­ას ინ­ტერ­ვი­უს, რო­მე­ლიც წლე­ბის წინ ჟურ­ნალ "რე­ი­ტინგს" მის­ცა:

 

 

- ცეკ­ვა ჩემ­თვის მთა­ვა­რი იყო. თბი­ლის­ში რომ ჩა­მო­ვე­დი, გა­ვი­გე, რომ ბუ­ხუ­ტი და­რახ­ვე­ლი­ძეს ცეკ­ვის ან­სამ­ბლი ჰქონ­და და მას­თან მი­ვე­დი. მა­შინ­ვე მი­მი­ღეს და ძა­ლი­ან სე­რი­ო­ზუ­ლი რე­პე­ტი­ცი­ე­ბი და­ი­წყო. მა­შინ უკვე სტუ­დენ­ტი ვი­ყა­ვი, ოთარს ვიც­ნობ­დი. დღე­ვან­დე­ლი გა­ნათ­ლე­ბის სა­მი­ნის­ტროს შე­ნო­ბა­ში გვქონ­და რე­პე­ტი­ცი­ე­ბი, რო­მე­ლიც ხში­რად დი­ლის ოთხ სა­ა­თამ­დეც გრძელ­დე­ბო­და. ოთა­რი გა­რეთ იდგა და მე­ლო­დე­ბო­და. ან­სამ­ბლი მოს­კოვ­ში ფეს­ტი­ვალ­ზე გა­სამ­გზავ­რებ­ლად ემ­ზა­დე­ბო­და და მეც იმ ჯგუფ­ში ვი­ყა­ვი. სპორ­ტულ ცეკ­ვას ვცეკ­ვავ­დით, რო­მე­ლიც ბუ­ხუ­ტი და­რახ­ვე­ლი­ძემ დად­გა, ოთხნი სო­ლოს და და­ნარ­ჩე­ნი დასი მოგ­ვი­ა­ნე­ბით გვი­ერ­თდე­ბო­და. შთამ­ბეჭ­და­ვი გა­მოს­ვლა გვქონ­და... სამ­წუ­ხა­როდ, ის ან­სამ­ბლი და­ი­შა­ლა და იქი­დან შემ­დეგ­ში ძა­ლი­ან ბევ­რი მო­ცეკ­ვა­ვე "სუ­ხიშ­ვი­ლებ­ში" გა­და­ვი­და. თე­ატ­რა­ლურ ინ­სტი­ტუ­ტში დატ­ვირ­თუ­ლი რე­ჟი­მის გამო მეც აღარ შე­მეძ­ლო ცეკ­ვის რე­პე­ტი­ცი­ებ­ზე სი­ა­რუ­ლი. თე­ატ­რა­ლურ­ში კარ­გი სწავ­ლა იყო, სპექ­ტაკ­ლე­ბი, რე­პე­ტი­ცი­ე­ბი, ხან მე­ტყვე­ლე­ბის პე­და­გოგ­თან სი­ა­რუ­ლი გვი­წევ­და და ყო­ველ­თვის ძა­ლი­ან ბევ­რი საქ­მე გვქონ­და.