“ბატონი ვაშაძე არის ქართველი, რომელსაც აქვს ხანგრძლივი და ძალიან ძლიერი პოლიტიკური კარიერა. მას აქვს განათლება და იცავს პარტიულ და სახელმწიფო ინტერესებს. ამაყი ვარ, რომ ვიცნობ და საწყენია, რომ ეს გადაწყვეტილება მიიღო. საქართველო უნდა ამაყობდეს, რომ ჰყავს ასეთი ლიდერი, ისეთი თავდადებული, როგორიც გრიგოლ ვაშაძეა”, -განაცხადა კელი დეგნანმა. როგორც ძაბირაძე ამბობს, დეგნანის ეს განცხადება ოპოზიციაში იმ ნაწილს წაახალისებს, რომლებიც ელჩებს ეთანხმებიან, რომ ბრძოლა პარლამენტის შიგნიდან გააგრძელონ.

„როგორც ჩანს, ელჩებთან მოლაპარაკების დროს ვაშაძის პოზიცია და სტრატეგია იყო სწორედ ის, რასაც ელჩები ქართველ ოპოზიციას სთხოვენ და გულწრფელად გითხრათ, რაც სწორი მიმართულებაა, სტრატეგიულადაც და პოლიტიკურადაც გამართლებულია. ამიტომ არ გამკვირვებია, რომ ვაშაძის მიმართ არა მარტო ამერიკის ელჩმა, არამედ ევროკავშირის წარმომადგენელმაც ფაქტიურად იგივე განცხადება გააკეთა. “ეს კიდევ ერთხელ მიანიშნებს იმაზე, თუ ჩვენს მეგობრებს და პარტნიორებს რა სურთ და საქართველოში პოლიტიკური ვითარების განვითარებას როგორ უყურებენ. ძალიან საინტერესო იყო ელჩის ერთ-ერთ პასაჟში იმის ხსენება, რომ დღეს ვითარება საკმაოდ რთულია, რომელიც არა მხოლოდ საქართველო ეხება, არამედ ვითარება რეგიონში შეიცვალა და რომ რუსეთი ყურის ძირშია. ანუ, ამერიკის ელჩმა ფაქტიურად ყველა ის მომენტი მოხაზა, რაზედაც ჩვენც დიდი ხანია ვლაპარაკობთ. მაგრამ ოპოზიცია რაღაცნაირად ჯიუტად ცდილობს, რომ მხოლოდ ერთი მიმართულებით - ბოიკოტით, ქუჩის აქციებით და ა.შ. - საკმაოდ გაურკვეველი და ვიტყოდი, ამ ეტაპზე საკმაოდ უპერსპექტივო მეთოდებით რაღაც შედეგს მიაღწიოს”, - ამბობს ძაბირაძე, რომლის თქმით, “მაგრამ ის შედეგი, რაც მათ უნდათ, ასე არ მიიღწევა”, - აღნიშნავს გამოცემა.

“ვაშაძის შექება იმ პოზიციის აღიარება და მხარდაჭერაა, რაც მას ჰქონდა და რასაც ელჩები იზიარებენ. “ნაცმოძრაობისთვის” კი ეს, რბილად რომ ვთქვათ, საკმაოდ მძიმე შეფასებაა, რომელიც ალბათ “ნაციონალური მოძრაობისა” და ოპოზიციის იმ ნაწილს წაახალისებს, რომლებსაც სტრატეგიულად მიჩნიათ, რომ პარლამენტშიც უნდა შევიდნენ, იქიდან უნდა იბრძოლონ და ქუჩასაც არავინ წაართმევთ, მათ ხელშია. ამიტომ, ჩემი აზრით, ეს ნაწილი გაატიურდება და ძალიან კარგი იქნება, თუ ოპოზიციაში მოიძებნებიან ისეთები, რომლებიც პარლამენტში შევლენ, რათა პარლამეტში შესვლას და იქიდან ბრძოლას აზრი ჰქონდეს. ეს ნიშნავს იმას, რომ თუ კონსტიტუციაში ცვლილებების შეტანა იქნება საჭირო, ამას უზრუნველყოფას დამატებით 30-მდე მანდატი სჭირდება. არ ვიცი ოპოზიციაში რამდენი მოიძებნება, მაგრამ უფრო ნაკლები თუ შევა, მაშინ შესვლას აზრი არ აქვს. დეპუტატთა ის რაოდენობა უნდა იყოს, რომელსაც კონსტიტუციაში ცვლილებების შეტანა შეუძლია, რათა საარჩევნო სისტემა, 1%-იანი ბარიერი და ა.შ დაკანონდეს, რასაც 113 ხმა სჭირდება”, - დასძესნ გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას ვახტანგ ძაბირაძე.