ავტორი პირადად ეწვია ხაბაზს საცხობში და ესაუბრა. პაატა ბლუაშვილი მას აცნობს ქართული პურის გამოცხობის ტრადიციებს, რეცეპტებს...

„ჰკითხეთ ყოველ კავკასიელს - ის დაგიდასტურებთ, რომ შოთის პურთან ერთად ჭამის დროს ყველა საჭმელი უფრო გემრიელი ხდება. პაატასათვის შოთის პური მამაკაცთან ასოცირდება. რატომ? იმიტომ, რომ როცა კახელი მეომრები მტერტან საბრძოლველად მიდიოდნენ, საგზლად თან შოთის პური მიჰქონდათ. ამით აიხსნება შოთის პურის გარეგნული ნავისებური ფორმა - მას მოკეცავდი და აბგაში ჩადებდი. საქართველოში შოთის პურს მრავალი ათასი წლის ისტორია აქვს. ყოველ შემთხვევაში, პაატა დარწმუნებულია, რომ ასეთ ნავისებურ პურებს ჯერ კიდევ პირველი საუკუნიდან აცხობდნენ.

კახეთში და საერთოდ, მთელ საქართველოში ყოველ დასახლებულ პუნქტში თონე აუცილებლად არის. ხაბაზების საქმიანობას შეგიძლიათ ღია კარიდან ან პატარა სარკმლიდან უყუროთ. პაატა, შეიძლება ითქვას, ხაბაზების დინასტიის წარმომადგენელია: მამამისი, პაპამისი და პაპისპაპა ხაბაზები იყვნენ. მან უსტ-კამენოგორსკში ქართული კულტურის ნაწილი ჩამოიტანა, თონის სპეციალისტი წამოიყვანა და საცხობი ტრადიციულად მოაწყო. შოთის ყიდვის შემდეგ მთავარი პრობლემა მისი სახლამდე მიტანაა: ისეთი შებრაწული, არომატული და გემრიელია, ვერ მოითმენთ და გზაში შემოგეჭამებათ.

ქართული პური მრავალნაირია: არის შოთი, არის მრგვალი, არის დედას პური... ზოგი მრგვალ პურს ლავაშს უწოდებს. არავითარ შემთხვევაში! ლავაშს უფრო სომხური წარმოშობა აქვს, ის გაბრტყელებული თხელი ცომისგანაა მომზადებული და მასში ყველისგან ან ხორცისგან მომზადებული სხვადასხვა საჭმელია გახვეული შიგთავსის სახით. შოთის პური, მრგვალი პური და დედას პური - ეს უკვე კლასიკური ქართული პურის სახეებია, რომლებიც კახეთიდან თიტქმის 5 ათასი კილომეტრის მოშორებით, უსტ-კამენოგორსკში დიდი სიყვარულით და საქმის ცოდნით ცხვება... უბანში ისეთი არომატი დგას, უკვე შორიდან მიხვდები...“ - აღნიშნავს ავტორი.

მოამზადა სიმონ კილაძემ

წყარო:

https://www.caravan.kz/gazeta/s-shoti-ne-shuti-sekrety-gruzinskogo-khleba-iz-kazakhstana-634722/